کلاه گیس از دوران باستان مورد استفاده قرار می گرفت. در آن زمان اولین کسانی که به کلاه گیس روی آوردند یا بهتر است بگوییم آن را ابداع کردند، مصریان بودند. مردم مصر بنا به دلایل مختلف از جمله شرایط نامساعد جوی و گرمای بیش از اندازه هوا و شیوع شپش مجبور بودند موهای سرشان را علیرغم میل باطنی شان بتراشند.

این مساله باعث شد دختران و پسران جوان که در تمام طول تاریخ به زیبایی و پوشش خود بسیار اهمیت می دادند، به فکر جایگزین کردن چیزی باشند که جای خالی موی سرشان را پرکند بنابراین کلاه گیسی را طراحی کردند که علاوه بر دارا بودن محاسنی برای زیبایی ظاهری شان، می توانست جلوی آفتاب سوختگی پوست سرشان را بگیرد و در ضمن از گرم شدن و گرگرفتگی پوست سرشان و بروز بیماری های قارچی جلوگیری کند.

کلاه گیس ابتدا از الیاف گیاهی تولید می شد و مورد استفاده قرار می گرفت، زیرا الیاف گیاهی کمترین آسیب و حساسیت پوستی را به وجود می آورند. بتدریج کلاه گیس جزءلاینفک پوشش مصریان شد و تغییر و تحولات زیادی در نحوه تولید آن پدید آمد. تا جایی که در برهه ای از تاریخ مصر باستان، نوع و مدل کلاه گیس ها نشان دهنده شأن و جایگاه اجتماعی مردم محسوب می شد. به همین خاطر طبقه اشراف کلاه گیس هایی با موی طبیعی و استانداردهای بهداشتی آن زمان بر سر می گذاشتند و طبقه متوسط کلاه گیس هایی تهیه شده از پشم گوسفند و طبقه فقیر از الیاف گیاهی استفاده می کردند.

زنان مصری طبقه بالای جامعه همیشه کلاه گیس هایشان را که با رشته تارهای طلا، قیطان و نیز مهره هایی که از عاج فیل تهیه می شد، تزئین می کردند. نکته جالب این بود که کم کم طرح و مدل کلاه گیس های زنانه رشد و تکامل پیدا کرد و پیشه ای پرطرفدار و تازه در آن زمان پا به عرصه گذاشت. زیبایی این کلاه گیس ها اندک اندک اقوام دیگر را نیز مجذوب خود کرد.

پس از مصریان باستان پوشش کلاه گیس در بین یونانی ها، رومیان، آشوریان و فینیقی ها نیز رواج پیدا کرد. رومیان باستان کلاه گیس های طبیعی خود را از موی بردگان تحت اختیار خود تولید می کردند. زنان یونانی نیز در بسط و گسترش مدل های مختلف کلاه گیس های زنانه آراسته به زیورآلات زمان خود از زنان مصر باستان عقب نماندند و بازار مدگرایی میان آنها نیز گرم و پر رونق شد. زنان طبقه مرفه در یونان باستان همیشه الگو و مدل زنان طبقه متوسط و پایین جامعه بودند به همین علت کلاه گیسی که بر سر می گذاشتند الگویی برای دیگر اقشار جامعه بود. البته با توجه به این که زنان طبقات دیگر جامعه قدرت مالی مناسب برای برخورداری از کلاه گیس با موی طبیعی نداشتند، به مدل هایی از پشم گوسفندان بسنده می کردند که زیبایی و جذابیت نوع طبیعی را نداشت.

در قرون وسطی نیز کلاه گیس ها وجه تمایز بزرگان کشور از دیگر اقشار جامعه بود.

یکی از ملکه های انگلیسی که به خاطر مدل های خاص کلاه گیسی که بر سر می گذاشت شهره عام و خاص شده بود، الیزابت اول است. علاقه وافر او به کلاه گیس های آراسته به زیورآلات گرانبهای دورانش او را از سایر بزرگان زمان خود متفاوت کرده بود.